Update: Wet Huurbescherming weeskinderen aangenomen door Eerste Kamer

Op 24 oktober stemde de Tweede Kamer al in met het initiatiefwetsvoorstel huurbescherming weeskinderen. Een motie dat dit voor alle verhuurders moet gelden en niet alleen voor woningcorporaties werd ook aangenomen.

De Kamer stemde unaniem in met het initiatiefwetsvoorstel van de leden Koerhuis (VVD), Van der Plas (BBB), Grinwis (CU) en Westerveld (GL) voor huurbescherming van weeskinderen. Hiermee krijgen jongvolwassenen die hun ouders verloren zijn en wonen in een corporatiewoning het recht om in de ouderlijke woning te blijven wonen tot en met hun 27e levensjaar. Woningcorporaties worden met deze wet verplicht om de jongvolwassene kort na het overlijden van de ouder te informeren over de toekomstige woonsituatie en het huurcontract te verlengen tot en met het 27ste levensjaar.

Voor ouderloze jongeren van 16 tot en met 22 jaar wordt de huur verlaagd naar de huurtoeslaggrens. Ook voorziet het voorstel in een tijdelijke huurverlaging voor ouderloze jongvolwassenen in de leeftijd van 23 tot en met 27 jaar die wat draagkracht betreft in aanmerking komen voor huurtoeslag. Om te voorkomen dat de jongvolwassene vanaf het 28ste levensjaar op straat beland, kan de woningcorporatie de huur van het weeskind vanaf het 28ste levensjaar alleen opzeggen als blijkt dat de jongvolwassene een vervangende passende huurwoning voor onbepaalde tijd kan krijgen.

Bij de stemming werd een motie aangenomen die het kabinet opdraagt om deze huurbescherming in het Burgerlijk Wetboek ook uit te werken voor jongvolwassen wezen die wonen bij andere (particuliere) verhuurders, zodat er geen rechtsongelijkheid zal bestaan en alle verhuurders hieraan moeten voldoen.

 Vooruitlopend op het debat stuurde Aedes deze brief aan de Tweede Kamer.

De initiatiefwet Huurbescherming weeskinderen regelt iets dat bij woningcorporaties al gemeengoed is. Bij corporaties staat voorop dat deze jongvolwassenen nooit op straat mogen komen te staan. En dat gebeurt ook niet. Enkele partijen schetsten onterecht wel dat beeld in het debat. In een gedragscode – gemaakt met BZK, de VNG en de Woonbond – ligt al vast dat de jongvolwassenen sowieso 2 jaar in de ouderlijke woning kunnen blijven, om zo in elk geval de eerste periode door te komen. Corporaties treden in overleg met betrokkenen, leveren maatwerk en zorgen altijd voor passende huisvesting, bijvoorbeeld als een jongvolwassene in een grote eengezinswoning zit.

Eerder stelde de Raad van State al in haar advies dat er onvoldoende noodzaak is voor een wetsvoorstel, omdat bestaande regelgeving en de gedragscode een afdoende oplossing zijn als jongvolwassenen er alleen voor komen te staan. Aedes deelt deze mening. Het risico bestaat dat er steeds meer uitzonderingsgroepen worden aangewezen, waardoor de schaarste in de volkshuisvesting alleen maar verder oploopt en mensen die al jaren op een wachtlijst staan, nog langer moeten wachten.