‘Wij spreken niet over personen met verward gedrag maar over mensen die 'gedoe' geven. Gedoe kan vele oorzaken hebben, een verstandelijke beperking is slechts een voorbeeld. We verlenen geen bemoeizorg. Wij zijn er voor de persoon die gedoe geeft, maar zeker ook voor de wijk en de gemeente. Die hebben vaak last van het gedoe. Wij zoeken niet alleen naar juiste hulpverlening voor de cliënt, maar nemen ook de last voor de buurt of de gemeente weg. Ik heb soms meer contact met de buren dan met de persoon zelf die gedoe geeft’, zegt wijk-GGD’er Esther Pullen.
En de aanpak werkt. Ze is net als de wijkagent een schakel tussen buurt en hulpverlening. Dat scheelt politie en ook corporatiemedewerkers veel tijd en werk rondom mensen met verward gedrag. ‘Dit zijn mensen met complexe problemen die vaak veel onrust veroorzaken. De kunst is gezamenlijke verantwoordelijkheid nemen en iedereen met elkaar in verbinding brengen. Maar vaak kijkt iedereen eerst naar het eigen belang. De corporatie wil vooral dat de overlast stopt. Het is onze taak om te kijken waar het gedoe vandaan komt, welke zorg er nodig is en wat het gedoe veroorzaakt.
Wij staan in de wijk en als er iets speelt horen we dat ook van caissières van de supermarkt, postbodes, de assistente van de dierenarts en vele anderen. Zij zien deze mensen vaak het eerst. Als iemand drie keer per dag dezelfde boodschappen haalt, of een tuin niet bijhoudt, bijvoorbeeld. Dan is er vaak meer aan de hand.’ Uit een rapport van onderzoeksbureau RIGO Research en Advies blijkt dat mensen met veel problemen vaak in wijken terechtkomen waar veel sociale huurwoningen zijn met grote gevolgen voor de buurt.
Corporatie
De woningcorporatie is blij met de wijk-GGD’ers. ‘We hoeven maar te bellen of te mailen en ze zijn er. Als iemand geen hulp wil, kunnen wij niks. De crisisdienst is er alleen als er acuut wat aan de hand is. De wijk-GGD manoeuvreert daartussendoor en zoekt naar de grenzen. Zij geven soms aan dat iemand beter kan verhuizen omdat de wijk het niet meer aan kan. Soms geven ze het advies in overleg met buurgemeenten tot een oplossing te komen’, zegt Angelique Hoksbergen, woonconsulent bij Woonwijze. In Vught waren er een aantal bijzondere situaties, zoals een man die met zwaarden zwaaide, waardoor een andere aanpak nodig is. De wijk-GGD’er sprak met buren en heeft geholpen bij het op gang krijgen van de hulpverlening van de overlastgever.
‘We hadden ook iemand die de hele dag en avond door belde dat hij ging verbouwen. De ene keer zei hij dat hij naar de bouwmarkt ging, de volgende keer dat hij in zijn vinger gesneden had. De aannemer kon niets doen en wij ook niet. De wijk-GGD’er zei toen dat we hem moesten begrenzen. Sindsdien mag hij ons en de aannemer op dinsdagochtend bellen en daar houdt hij zich aan. Daar zou ik nooit opgekomen zijn’, zegt Hoksbergen.
Vervolg
Vught was een van de proefgemeenten voor de wijk-GGD’er. Het Centrum voor criminaliteitspreventie en veiligheid (CCV) begeleidt komend jaar opnieuw twintig gemeenten bij de invoering van een wijk-GGD’er die past bij de lokale (zorg)structuur. Als een gemeente wil meedoen, kan zij een subsidie van 20.000 euro aanvragen bij de Nederlandse organisatie voor gezondheidsonderzoek en zorginnovatie (ZonMw). In februari en juni 2019 zijn informatiebijeenkomsten om deel te nemen aan dit traject. Interesse? Mail Gisèle Bool en zij neemt contact met u op.
