‘Die bende bestaat uit keiharde drugscriminelen met wapens die kwetsbare mensen ronselen en lokken met geld. Ze bieden bijvoorbeeld 5.000 euro als je met een kofferbak vol drugs naar Antwerpen rijdt,’, zegt Hester van Buren, bestuurder van Rochdale. In de Zaanse wijk Poelenburg wonen veel mensen met een uitkering. Zij worden veelal niet opgeroepen om te solliciteren en voelen zich niet gezien. In dit voorbeeld kwam de bewoonster uit de maatschappelijke opvang. Omwonenden werden bedreigd en durfden niet over overlast te klagen.
Ronselen
Fatimzahra Baba, oprichter van Stichting Saaam herkent dit soort gevallen. ‘Het gaat vaak om vrouwen die kwetsbaar zijn.’ Juist in de maatschappelijke opvang komen ze de verkeerde types tegen, die hen dan ronselen voor een of ander, tot aan prostitutie. Het is geen kattenpis, wat daar gebeurt. Dit wordt vaak onderschat’, zegt Baba.
Bovenstaande zaak leidde tot intensievere contacten tussen Rochdale, de gemeente, de zorginstelling en een dagelijks wijkbestuur met gemeente, corporaties, onderwijs en het bedrijfsleven. ‘We hebben het Pact Poelenburg en Peldersveld gesloten om de komende twintig jaar met wonen, werk en onderwijs de wijk te verbeteren. We hebben 450.000 euro extra in de wijk gestoken aan camera’s, wijkbeheer, schoonmaak en meer’, zegt Van Buren. Zij zou er middeldure huurwoningen willen bouwen. ‘Dat moeten we nu helaas aan marktpartijen overlaten, maar wij willen onze bewoners perspectief bieden. Afgestudeerde kinderen uit Poelenburg verdienen te veel om in onze huizen te wonen. Zij willen terug en wij willen hen daar als rolmodellen.’
Even uit elkaar
Baba zag dat in de coronacrisis her en der situaties uit de hand lopen en bedacht samen met Rochdale de time-outplekken. ‘Gezinnen waar de spanning te hoog oploopt, kunnen daardoor even uit elkaar om op adem te komen. Ze kunnen daar in een huis van Rochdale even stoom afblazen en dan weer samen verder. De gemeente financiert het.’
Samen met de partners treedt de corporatie nu hard op tegen overlast. ‘Als mensen zien dat er wat met klachten gebeurt, melden ze het eerder. Bovendien hebben we nu meer overleg met instanties over wie wat doet’, zegt Van Buren. Zij pleit voor een nieuwe wijkaanpak die langer duurt dan een kabinetsperiode. ‘Twintig jaar en kijk hoe je dit gaat financieren. We hebben een algemeen convenant gegevensdeling nodig, zodat we meer gegevens kunnen uitwisselen. Geef ons de mogelijkheid om in wijken meer te kunnen spreiden en rolmodellen daar te houden. Daarnaast willen we meer oren en ogen in de wijk om te voorkomen dat mensen lang zonder zorg of begeleiding zitten. Ook daar is geld voor nodig’, aldus Van Buren.
De bewoonster uit deze zaak heeft een woning gekregen in een andere buurt. Daar dreigde weer overlast te ontstaan, maar na gesprekken met zorgverlener en bewoonster is dat gestopt.
Dit artikel is onderdeel van een reeks van drie praktijkvoorbeelden over hoe woningcorporaties omgaan met criminele ondermijning. Lees ook deel 1: Criminelen lastig te pakken met te strenge regels en deel 2: Eigen volk eerst achter ondermijning Thuisvester
