Video: Wat is de huursombenadering?

Bij de huursombenadering krijgt niet iedere woning dezelfde huurverhoging. Woningen die nu een relatief lage huurprijs hebben, kunnen een hogere huurverhoging krijgen dan woningen die nu al een goede prijs hebben. Via de maximale huursomstijging reguleert de overheid de totale stijging van alle huurprijzen van de corporatie (de huursom). Bekijk de video hierboven of lees hieronder meer over de huursombenadering.

Een voorbeeld: De huurverhoging van een relatief goedkope woning kan bijvoorbeeld 1% boven inflatie liggen, terwijl alle huren bij elkaar maar met boven inflatie mogen stijgen (huursomstijging). Andere woningen die nu relatief duur zijn, kunnen zo een lagere huurverhoging krijgen. Bijvoorbeeld iets onder het inflatiepercentage. De huur van relatief goedkopere woningen kan dan hoger uitvallen (in dit voorbeeld: maximaal 1%).

Via de huursombenadering kan de huurprijs meer in overeenstemming worden gebracht met de kwaliteit van de woning. Vanaf 2017 geldt de huursombenadering voor woningcorporaties. Tot 2013 mocht de huurprijs omhoog met het inflatiepercentage. Vanaf 2013 was de huurverhoging inkomensafhankelijk en kon de huurverhoging hoger zijn wanneer het inkomen van de bewoner hoger was. Daardoor werden de verschillen in huurprijs tussen dezelfde woningen groter. Bovendien konden corporaties bij nieuwe huurders een hogere huurprijs vragen dan vertrokken huurders betaalden, de zogenaamde harmonisatie. Deze harmonisatie telt vanaf 2017 ook mee in de huursom. Dit leidt ertoe dat verschillen in huurprijs tussen zittende en nieuwe huurders minder groot worden.

Woningcorporaties zijn genoodzaakt om de huren te verhogen. Deels doordat bouw- en onderhoudskosten sneller stijgen dan de inflatie. Dat betekent dat de inkomsten voor woningcorporaties ook sneller dan de inflatie moeten stijgen, in ieder geval op lange termijn. Woningcorporaties gebruiken de huurinkomsten ook om investeringen te kunnen doen, bijvoorbeeld in duurzaamheid, verbetering of nieuwbouw.