De keuze om in de Woningwet een harde inkomensgrens te zetten is gebaseerd op een besluit van de Europese Commissie: in de sociale huursector mogen alleen huishoudens die via de vrije markt geen passende woning kunnen krijgen. In Nederland is gekozen voor een doelgroepgrens in de buurt van de toenmalige ziekenfondsgrens die meebeweegt met de inkomensontwikkeling.
Boelhouwer: ‘Bij de onderbouwing van deze grens is nooit goed gekeken welke woningmarktpositie deze huishoudens innemen en wat de mogelijkheden van deze huishoudens zijn om in andere segmenten van de woningmarkt een passende woning te betrekken. Gezien de uitspraak van de Europese Commissie was dit wel logisch geweest.’
Maatwerk
Hij pleit voor regionalisering van de inkomensgrens: ‘Omdat er nu eenmaal sterke regionale verschillen in de diverse woningmarkten voorkomen.’ Deze aanpassing aan de Woningwet is volgens hem cruciaal voor middeninkomens om een woning te vinden. Daarnaast vindt hij dat ook de huishoudengrootte mee moet tellen in de bepaling wie in sociale huurwoningen mag wonen. ‘Een gezin van vier personen met een vergelijkbaar inkomen als een alleenstaande heeft na aftrek van de noodzakelijke uitgaven minder geld beschikbaar’, schrijft Boelhouwer.
Lees het volledig essay (pdf) van hoogleraar Boelhouwer over de effecten van de Woningwet.
Aedes: ‘Bepaal werkgebied lokaal’
De Tweede Kamer debatteert op donderdag 12 december 2019 over voorstellen van de minister voor aanpassing van de Woningwet. Aedes pleit voor een aantal wijzigingen, waaronder het lokaal bepalen van het werkgebied van woningcorporaties en aparte inkomensgrenzen voor alleenstaanden en meerpersoonshuishoudens. Zodat woningcorporaties maximaal kunnen bijdragen aan goed wonen in Nederland. Lees in de hand-out wat Aedes anders wil.